ΑΚΟΒΑ-ΚΕΦΑΛΑΡΙ

Στο σημείο όπου ενώνονται οι ράχες της Λάρισας και της Ασπίδας, ξεκινά δεξιά ένας δρόμος που οδηγεί προς την Άκοβα και την Χούνη. Πρόκειται για μια ακόμα ασφάλτινη διαδρομή χωρίς όμως ιδιαίτερη κίνηση από αυτοκίνητα.

Με το που θα στρέψει κανείς από το διάσελο προς Άκοβα, θα πρέπει να πάρει βαθιές ανάσες αφού μπροστά του θα έχει να αντιμετωπίσει μια μικρή ανηφοριά με μεγάλη όμως κλίση. Αυτό είναι το πιο δύσκολο σημείο όλης της διαδρομής.

Μένοντας στο αριστερό μέρος του δρόμου φτάνετε σε μια διασταύρωση όπου ο δρόμος ευθεία οδηγεί στην Χούνη και στο λημέρι των αγωνιστών του 1821, σκαλισμένο στην κυριολεξία πάνω στον απότομο βράχο. Αν όμως μείνετε στο αριστερό μέρος με κατεύθυνση τον προορισμό μας, σε 400μ. θα αντικρίσετε την πολυτραγουδισμένη Βρύση της Άκοβας, με τα πλατάνια και τους πάγκους. Ο βράχος δίπλα στο μεγάλο πλάτανο μοιάζει να παρακολουθεί τον επισκέπτη με τα «δύο μεγάλα του μάτια». Πρόκειται για κοιλότητες που εχρησιμοποιούντο παλιά ως φούρνοι κατά τη διάρκεια των πανηγυριών.

Από εκεί ο δρόμος αρχίζει σιγά – σιγά να κατηφορίσει και ξαφνικά προβάλλει μπροστά μας ένα τμήμα του Αργολικού Κάμπου και Κόλπου.

Στο αριστερό μέρος του δρόμου συναντάμε ένα εικονοστάσι. Πίσω του κρύβεται ένα στενό γεφυράκι που οδηγεί στο εκκλησάκι των Ταξιαρχών μέσα σε πυκνή βλάστηση. Συνεχίζουμε να κατηφορίζουμε μένοντας πάντα επί του δρόμου.

Δεξιά μας, πάνω στην αριστερή στροφή του δρόμου, συναντάμε την ένδειξη προς Κόκλα (ένας μικρός οικισμός του Άργους που πιθανότατα πήρε το όνομα του από τα πολλά κόκαλα που βρίσκονταν στους θολωτούς μυκηναϊκούς τάφους μπροστά από το παλιό δημοτικό σχολείο).

Μένοντας επί του κυρίου δρόμου, λίγο πιο κάτω συναντάμε τη διασταύρωση προς Κεφαλάρι. Πρόκειται για έναν από τους πολλούς αρχαίους δρόμους του Άργους, πάνω στους οποίους έχουν κατασκευαστεί σήμερα οι καινούριοι.